دموعی

فَقَدْ تَرَی یَا سَیِّدِی فَیْضَ دُمُوعِی مِنْ خِیفَتِکَ وَ وَجِیبَ قَلْبِی مِنْ خَشْیَتِکَ وَ انْتِقَاضَ جَوَارِحِی مِنْ هَیْبَتِکَ کُلُّ ذَلِکَ حَیَاءً مِنْکَ بِسُوءِ عَمَلِی وَ خَجِلاً مِنْکَ لِکَثْرَةِ ذُنُوبِی قَدْ کَلَّ لِسَانِی عَنْ مُنَاجَاتِکَ وَ خَمَدَ صَوْتِی عَنِ الْجَاْرِ اِلَیْکَ. (علویه، ص: ۱۷۸, س:۷)