دفعا

اِلَهِی بِکَ عَلَیْکَ اِلَّا اَلْحَقْتَنِی بِمَحَلِّ اَهْلِ طَاعَتِکَ، وَ الْمَثْوَی الصَّالِحِ مِنْ مَرْضَاتِکَ، فَاِنِّی لَا اَقْدِرُ لِنَفْسِی دَفْعاً، وَ لَا اَمْلِکُ لَهَا نَفْعاً. (علویه، ص: ۴۲۸, س:۱۷)