فَسَمَّیْتَ دُعاءَکَ عِبادَةً وَ تَرْکَهُ اسْتِکْباراً وَ تَوَعَّدْتَ عَلَی تَرْکِه دُخُولَ جَهَنَّمَ داخِرینَ، فَذَکَرُوکَ بِمَنِّکَ وَ شَکَرُوکَ بِفَضْلِکَ وَ دَعَوْکَ بِاَمْرِکَ وَ تَصَدَّقُوا لَکَ طَلَباً لِمَزیدِکَ، وَ فیها کَانَتْ نَجاتُهُمْ مِنْ غَضَبِکَ وَ فَوْزُهُمْ بِرِضاکَ. (سجادیه، ص: ۲۹۴, س:۴)
اللَّهُمَّ وَ کَمَا اَلْهَجْتَنَا بِذِکْرِهِ (الحجّة)، وَ اَخْطَرْتَ بِبَالِنَا دُعَاءَکَ لَهُ ... اللَّهُمَّ فَاْتِ لَنَا مِنْهُ عَلَی حُسْنِ یَقِینٍ. (عسکریه، ص: ۲۳۲, س:۱۲)