وَ اَنَا اُشْهَدُ یَا اِلَهِی بِحَقِیقَةِ اِیمَانِی وَ ... نِیَاطِ حِجَابِ قَلْبِی، وَ اَفْلَاذِ حَوَاشِی کَبِدِی، وَ مَا حَوَتْهُ شَرَاسِیفُ اَضْلَاعِی، وَ حِقَاقُ مَفَاصِلِی، وَ اَطْرَافُ اَنَامِلِی، وَ قَبْضُ عَوَامِلِی. (حسینیه، ص: ۱۳۲, س:۱۲)