مَنْ اَرادَنی بِسُوءٍ ... تکْسِرَ جَبَرُوتَهُ وَ تُذِلَّ رَقَبَتَهُ وَ تَفْسَخَ کِبْرَهُ وَ تُوْمِنَنی مِنْ جَمیعِ ضَرِّه وَ شَرِّه وَ غَمْزِه وَ هَمْزِه وَ لَمْزِه وَ حَسَدِه وَ عَداوَتِه وَ حَبایِلِه وَ مَصایِدِه وَ رَجِلِه وَ خَیْلِهِ. (سجادیه، ص: ۱۲۵, س:۴)