تشهدنی

فَابْتَدَعْتَ خَلْقِی مِنْ مَنِیٍّ یُمْنَی، ثُمَّ اَسْکَنْتَنِی فِی ظُلُمَاتٍ ثَلَاثٍ بَیْنَ لَحْمٍ وَ جِلْدٍ وَ دَمٍ، لَمْ تُشْهِدْنِی خَلْقِی، وَ لَمْ تَجْعَلْ اِلَیَّ شَیْیاً مِنْ اَمْرِی. (حسینیه، ص: ۱۳۰, س:۱۰)