اَرْجُوکَ رَجَاءَ الْمُسْتَجِیرِ الْغَرِیقِ، الَّذِی قَدْ تَحَیَّرَ مِنْ کَثْرَةِ ذُنُوبِهِ، وَ غَرِقَ فِی بِحَارِ عُیُوبِهِ. (نبویه، ص: ۲۱۹, س:۳)
اِلَهِی اَسْاَلُکَ مَسْاَلَةَ الْمِسْکِینِ الَّذِی قَدْ تَحَیَّرَ فِی رَجَایِهِ فَلَا یَجِدُ مَلْجَاً وَ لَا مَسْنَداً یَصِلُ بِهِ اِلَیْکَ، وَ لَا یُسْتَدَلُّ بِهِ عَلَیْکَ اِلَّا بِکَ، وَ بِاَرْکَانِکَ وَ مَقَامَاتِکَ الَّتِی لَا تَعْطِیلَ لَهَا مِنْکَ. (علویه، ص: ۱۳۴, س:۱۷)