قَدِ اسْتَحْوَذَ عَلَیَّ عَدُوُّکَ ... اَوْقَعَنِی بِصَغَایِرِ ذُنُوبٍ مُوبِقَةٍ وَ کَبَایِرِ اَعْمَالٍ مُرْدِیَةٍ حَتَّی اِذَا قَارَفْتُ مَعْصِیَتَکَ وَ اسْتَوْجَبْتُ بِسُوءِ سَعْیِی سَخَطَکَ تَوَلَّی عَنِّی بِالْبَرَاءَةِ مِنِّی وَ اَدْبَرَ مُوَلِّیاً عَنِّی فَاَصْحَرَنِی لِغَضَبِکَ فَرِیداً وَ اَخْرَجَنِی اِلَی فِنَاءِ نِقْمَتِکَ طَرِیداً. (صادقیه، ص: ۴۹۷, س:۵)