بصحبة

اِلَهِی کَیْفَ تَفْرَحُ بِصُحْبَةِ الدُّنْیَا صُدُورُنَا، وَ کَیْفَ تَلْتَیِمُ فِی غَمَرَاتِهَا اُمُورُنَا، وَ کَیْفَ یَخْلُصُ لَنَا فِیهَا سُرُورُنَا، وَ کَیْفَ یَمْلِکُنَا بِاللَّهْوِ وَ اللَّعْبِ غُرُورُنَا، وَ قَدْ دَعَتْنَا بِاقْتِرَابِ الْآجَالِ قُبُورُنَا؟ (علویه، ص: ۱۰۷, س:۶)