بزمامها

رَحِمَ اللَّهُ امْرَءً اَلْجَمَ نَفْسَهُ عَنْ مَعَاصِی اللَّهِ بِلِجَامِهَا، وَ قَادَهَا اِلَی طَاعَةِ اللَّهِ بِزِمَامِهَا. (علویه، ص: ۵۳۸, س:۱۵)