وَ لَا تَجْعَلْ لِفاجِرٍ وَ لَا کَافِرٍ عَلَیَّ مِنَّةً، وَ لَا لَهُ عِنْدی یَداً وَ لَا بی اِلَیْهِمْ حاجَةً، بَلِ اجْعَلْ سُکُونَ قَلْبی وَ اُنْسَ نَفْسی وَ اسْتِغْنایی وَ کِفایَتی بِکَ وَ بِخِیارِ خَلْقِکَ. (سجادیه، ص: ۱۱۹, س:۲)