فَاِنِّی اَتُوبُ اِلَیْکَ مِنْ ... مَا رَآهُ بَصَرِی وَ سَمِعَهُ سَمْعِی وَ نَطَقَ بِهِ لِسَانِی وَ بَسَطْتُ اِلَیْهِ یَدِی وَ نَقَلْتُ اِلَیْهِ قَدَمِی وَ بَاشَرَهُ جِلْدِی وَ حَدَّثَتْ بِهِ نَفْسِی مِمَّا هُوَ لَکَ مَعْصِیَةٌ وَ کُلِّ یَمِینٍ زُورٍ. (صادقیه، ص: ۴۰۴, س:۵)