جَرَتْ مَقَادِیُرَکَ یَا سَیِّدِی بِاِسَایَتِی وَ مَا یَکُونُ مِنِّی مِنْ سَرِیرَتِی وَ اِعْلَانِی. (علویه، ص: ۱۱۵, س:۳)