وَ قَدْ اَلْبَسْتَنی فِی الدُّنْیا ثَوْبَ عافِیَتِکَ، وَ اَوْدَعْتَ قَلْبی صَوابَ مَعْرِفَتِکَ، فَلا تُخْلِنی فِی الْآخِرَةِ عَنْ عَواطِفِ رَاْفَتِکَ، وَ اجْعَلْنی مِمَّنْ شَمِلَهُ عَفْوُکَ، وَ لَمْ تَنَلْهُ سَطْوَتُکَ. (سجادیه، ص: ۴۶۶, س:۱۱)