امیره

ریشه: امر (ا.م.ر)
۲ مورد یافت شد

أَمِیرُهُ

فَنَادَی مُبَلِّغاً وَحْیَکَ وَ رِسَالاتِکَ: اَلَا مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِیٌّ مَوْلَاهُ، وَ مَنْ کُنْتُ وَلِیَّهُ فَعَلِیٌّ وَلِیُّهُ، وَ مَنْ کُنْتُ نَبِیَّهُ فَعَلِیٌّ اَمِیرُهُ. (صادقیه، ص: ۵۰۵, س:۱۰)

وَ قَالَ: مَنْ کُنْتُ اَنَا نَبِیَّهُ فَعَلِیٌّ اَمِیرُهُ. (مهدویه، ص: ۳۱۳, س:۱۱)