السالکون

اِلَهِی تَوَعَّرَتِ الطُّرُقُ، وَ قَلَّ السَّالِکُونَ، فَکُنْ اَنِیسِی فِی وَحْدَتِی وَ جَلَیسِی فِی خَلْوَتِی، فَاِلَیْکَ اَشْکُو فَقْرِی وَ فَاقَتِی، وَ بِکَ اَنْزَلْتُ ضُرِّی وَ مَسْکَنَتِی، لِاَنَّکَ غَایَةُ اُمْنِیَتِی، وَ مُنْتَهَی بُلُوغِ طَلِبَتِی. (علویه، ص: ۱۳۸, س:۱۱)