اِلَّا اَنْ تَرْحَمَنِی وَ تَعُودَ بِفَضْلِکَ عَلَیَّ وَ تَدْرَاَ عِقَابَکَ عَنِّی وَ تَرْحَمَنِی وَ تَلْحَظَنِی بِالْعَیْنِ الَّتِی اَنْقَذْتَنِی بِهَا مِنْ حَیْرَةِ الشَّکِّ وَ رَفَعْتَنِی مِنْ هُوَّةِ الضَّلَالَةِ وَ اَنْعَشْتَنِی بِهَا مِنْ مَیْتَةِ الْجَهَالَةِ وَ هَدَیْتَنِی بِهَا مِنَ الْاَنْهَاجِ الْحَایِرَةِ. (صادقیه، ص: ۲۷۲, س:۱۵)