فَلَوْ رَاَیْتَ الاَصْغَرَ مِنْ اَوْلادِه، وَ قَدْ غَلَبَ الْحُزْنُ عَلَی فُوادِه، فَغُشِیَ مِنَ الْجَزَعِ عَلَیْهِ، وَ قَدْ خَضَّبَتِ الدُّمُوعُ خَدَّیْهِ، ثُمَّ اَفاقَ وَ هُوَ یَنْدِبُ اَباهُ، وَ یَقُولُ بِشَجْوٍ. (سجادیه، ص: ۵۰۴, س:۸)
فَلَوْ رَاَیْتَ الاَصْغَرَ مِنْ اَوْلادِه، وَ قَدْ غَلَبَ الْحُزْنُ عَلَی فُوادِه، وَ یُخْشَی مِنَ الْجَزَعِ عَلَیْهِ، وَ خَضَّبَتِ الدُّمُوعُ عَیْنَیْهِ، وَ هُوَ یَنْدُبُ اَباهُ، وَ یَقُولُ: یا وَیْلاهُ وا حَرْباهُ. (سجادیه، ص: ۵۱۱, س:۶)