وَ اقْضِ عَنّی کُلَّ ما اَلْزَمْتَنیهِ ... مِمّا قَدْ اَحْصَیْتَهُ عَلَیَّ وَ اَغْفَلْتُهُ اَنَا مِنْ نَفْسی، فَاَدِّه عَنّی مِنْ جَزیلِ عَطِیَّتِکَ وَ کَبیرِ ما عِنْدَکَ. (سجادیه، ص: ۱۲۱, س:۸)