فَاَمِتْ قَلْبی عَنِ الْبَغْضاءِ، وَ اَصْمِتْ لِسانی عَنِ الْفَحْشاءِ، وَ اَخْلِصْ سَریرَتی عَنْ عَلایِقِ الاَهْواءِ. (سجادیه، ص: ۴۴۰, س:۱۴)