وَ لَا اَتَوَسَّلُ اِلَیْکَ بِاِحْسانٍ، وَ لَا فی جَنْبِکَ سُفِکَ دَمی، وَ لَمْ یُنْحِلِ الصِّیامُ وَ الْقِیامُ جِسْمی، فَبِاَیِّ ذلِکَ اُزَکّی نَفْسی وَ اَشْکُرُها عَلَیْهِ وَ اَحْمَدُها بِه بَلِ الشُّکْرُ لَکَ. (سجادیه، ص: ۵۶۱, س:۱۵)