اشعر

ریشه: شعر (ش.ع.ر)
کلمات: أَشْعُرُ، أَشْعِرْ
۴ مورد یافت شد

أَشْعُرُ

بَلْ لَیْتَ شِعْرِی کَیْفَ اَنْتَ صَانِعٌ بِی وَ لَا اَشْعُرُ؟ (علویه، ص: ۱۱۹, س:۲)

لَیْتَ شِعْرِی، وَ لَا اَشْعُرُ کَیْفَ تَقُولُ لِدُعَایِی؟ (علویه، ص: ۴۰۴, س:۴)

أَشْعِرْ

وَ اَشْعِرْ قَلْبِی تَقْواکَ، وَ اسْتَعْمِلْ بَدَنی فیما تَقْبَلُهُ مِنّی. (سجادیه، ص: ۱۱۸, س:۷)

وَ اَشْعِرْ قَلْبِیَ الْاِزْدِجارَ عَنْ قَبایِحِ السَّیِّیاتِ، وَ فَواضِحِ الْحَوْباتِ. (سجادیه، ص: ۳۲۸, س:۷)