اسماع

وَ خُذْ عَنِّی اَسْمَاعَ مَنْ یُرِیدُنِی بِسُوءٍ فَلَا یَسْمَعُوا لِی حِسّاً، وَ غَشِّ عَنِّی اَبْصَارَ مَنْ یَرْمُقُنِی فَلَا یَرَوْا لِی شَخْصاً، وَ اخْتِمْ عَلَی قُلُوبِ مَنْ یُفَکِّرُ فِیَّ حَتَّی لَا یَخْطُرَ لِی فِی قُلُوبِهِمْ ذِکْرٌ. (علویه، ص: ۲۴۸, س:۶)