اَسْاَلُکَ بِکَرَمِکَ لِمَا اَوْجَبْتَ عَلَی نَفْسِکَ الَّتِی کَتَبْتَ عَلَیْهَا الرَّحْمَةَ اَنْ تَقُولَ: قَدْ آتَیْتُکَ عَبْدِی مَا سَاَلْتَنِی فِی عَافِیَةٍ، وَ اَدَمْتُهَا لَکَ مَا اَحْیَیْتُکَ حَتَّی اَتَوَفَّاکَ فِی عَافِیَةٍ وَ رِضْوَانٍ وَ اَنْتَ لِنِعْمَتِی مِنَ الشَّاکِرِینَ. (علویه، ص: ۳۲۰, س:۲)