اِلَهِی وَ اِنِّی اَدْعُوکَ وَ اَسْاَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی دَعَاکَ بِهِ صَفْوَتُکَ اَبُونَا آدَمُ وَ هُوَ مُسِیءٌ ظَالِمٌ حِینَ اَصَابَ الْخَطِییَةَ، فَغَفَرْتَ لَهُ خَطِییَتَهُ وَ تُبْتَ عَلَیْهِ وَ اسْتَجَبْتَ دَعْوَتَهُ، وَ کُنْتَ مِنْهُ قَرِیباً یَا قَرِیبُ. (مهدویه، ص: ۲۶۶, س:۲)