سُبْحَانَهُ مِنْ قَیُّومٍ مَا اَدْوَمَهُ، وَ سُبْحَانَهُ مِنْ دَایِمٍ مَا اَبْقَاهُ. (نبویه، ص: ۱۱۱, س:۱)
سُبْحَانَهُ مِنْ طَاهِرٍ مَا اَزْکَاهُ، وَ سُبْحَانَهُ مِنْ زَکِیٍّ مَا اَبْقَاهُ. (نبویه، ص: ۱۱۲, س:۶)
سُبْحَانَ مَنْ لَا یَسْتَاْنِسُ بِشَیْءٍ اَبْقَاهُ، وَ لَا یَسْتَوْحِشُ مِنْ شَیْءٍ اَفْنَاهُ. (صادقیه، ص: ۱۴۲, س:۸)