فَکَمْ مِنْ عَدُوٍّ ... لَمْ تَنَمْ عَنّی عَیْنُ حِراسَتِه، وَ اَضْمَرَ اَنْ یَسُومَنِی الْمَکْرُوهَ، وَ یُجَرِّعَنی زُعافَ مَرارَتِه. (سجادیه، ص: ۳۵۹, س:۱۲)