ریشه:

دغل (د.غ.ل)

کلمات: دغل، دغلا، دغله،
۵ مورد یافت شد

دَغَلاً

اَللّهُمَّ اِنَّهُمُ (الظَّلَمَةَ) اتَّخَذُوا دینَکَ دَغَلاً، وَ ما لَکَ دُوَلاً، وَ عِبادَکَ خَوَلاً. (سجادیه، ص: ۲۴۴, س:۹)

دَغَلَ

فَلَمّا رَاَیْتَ یا اِلَهی تَبارَکْتَ وَ تَعالَیْتَ دَغَلَ سَریرَتِه، وَ قُبْحَ مَا انْطَوی عَلَیْهِ، اَرْکَسْتَهُ لِاُمِّ رَاْسِه فی زُبْیَتِه وَ رَدَدتَهُ فی مَهْوَی حُفْرَتِه. (سجادیه، ص: ۳۵۵, س:۱۶)

اِلَهِی وَ کَمْ مِنْ بَاغٍ ... هُوَ یُظْهِرُ لِی بَشَاشَةَ الْمَلِقِ، وَ یَبْسُطُ لِی وَجْهاً غَیْرَ طَلِقٍ فَلَمَّا رَاَیْتَ دَغَلَ سَرِیرَتِهِ، وَ قُبْحَ مَا انْطَوَی عَلَیْهِ لِشَرِیکِهِ فِی مُلَبِّهِ وَ اَصْبَحَ مُجْلِباً اِلَیَّ فِی بَغْیِهِ. (کاظمیه، ص: ۶۳, س:۱۳)

دَغَلَهُ

فَاَسْاَلُکَ اَنْ تُحْرِجَ صَدْرَهُ (العدوّ) وَ اَنْ تُمْسِکَ یَدَهُ وَ اَنْ تُقَصِّرَ قَدَمَهُ وَ تَقْمَعَ بَاْسَهُ وَ دَغَلَهُ وَ نَمِیمَتَهُ وَ تَرُدَّهُ بِغَیْظِهِ وَ تُشْرِقَهُ بِرِیقِهِ وَ تُقْحِمَ لِسَانَهُ وَ تُعْمِیَ بَصَرَهُ. (علویه، ص: ۳۵۵, س:۱۶)

دَغْلَ

فَلَمَّا رَاَیْتَ یَا اِلَهِی دَغْلَ سَرِیرَتِهِ وَ قُبْحَ طَوِیَّتِهِ اَنْکَسْتَهُ لِاُمِّ رَاْسِهِ فِی زُبْیَتِهِ وَ اَرْکَسْتَهُ فِی مَهْوَی حُفَیْرَتِهِ حَفِیرَتِهِ، وَ اَنْکَصْتَهُ عَلَی عَقِبِهِ وَ رَمَیْتَهُ بِحَجَرِهِ، وَ نَکَاْتَهُ بِمِشْقَصَهِ وَ خَنَقْتَهُ بِوَتَرِهِ. (علویه، ص: ۲۳۵, س:۱۴)