حوم (ح.و.م)

اِلَهِی مَا تَجُفُّ مِنْ مَاءِ الرَّجَاءِ مَجَارِی لَهَوَاتِنَا اِنْ لَمْ تَحُمْ طَیْرُ الْاَشَایِمِ بِحِیَاضِ رَغَبَاتِنَا! (علویه، ص: ۱۰۸, س:۲)

وَ کَثِّرْ عِدَّتَهُمْ (الحُماةُ لِثُغُورَ الْمُسْلِمینَ) وَ اشْحَذْ اَسْلِحَتَهُمْ، وَ احْرُسْ حَوْزَتَهُمُ وَ امْنَعْ حَوْمَتَهُمْ، وَ اَلِّفْ جَمْعَهُمْ، وَ دَبِّرْ اَمْرَهُمْ، وَ واتِرْ بَیْنَ مِیَرِهِمْ، وَ تَوَحَّدْ بِکِفایَةِ مُوَنِهِمْ. (سجادیه، ص: ۱۳۲, س:۱۶)