ریشه:

بلبل (ب.ل.ب.ل)

۱ مورد یافت شد

تُبَلْبِلْ

(عَلَی دَاوُدِ بْنِ عَلِیٍّ): یَا ذَا یَا ذِی یَا ذُو، آتِ دَاوُدَ سَهْماً مِنْ سِهَامِ قَهْرِکَ تُبَلْبِلْ بِهِ قَلْبَهُ، اللَّهُمَّ ارْمِهِ بسهم مِنْ سِهَامِکَ تَفْلُقُ بِهِ قَلْبَهُ. (صادقیه، ص: ۷۱۱, س:۱۷)